zondag 21 oktober 2007

Rune: 'De cinemavriendjes'

Gisteren ben ik voor de eerste keer naar de cinema geweest.
Met papa.
Papa had het beloofd vrijdag. Ik moest dan wel nog één keer braaf slapen. Dat heb ik dan maar gedaan.

Gisteren reden we dus naar de grote stad. Naar de cinema.
Mama en Daantje trokken de stad in om naar de winkels te kijken.


Het was een grote film over een grote rat.
Op een wel heel grote TV. En ik at chips en dronk cola.
Mooi was het.
Toen de film gedaan was heb ik tegen papa gezegd dat wij de allerbeste cinemavriendjes zijn.
Mama stond toen al buiten.
Ze had een nieuw kleedje gekocht.

vrijdag 5 oktober 2007

Giovanni: 'De keuken van moeder'

Ik hoop dat ik geen zeurende melancholicus word, want het valt me op dat ik het hier de laatste tijd redelijk veel over mijn jeugd heb.
't Zal de leeftijd zijn, zeker ?
Op het gevaar af neem ik nog een keer het risico.

Met al die kookprogramma's op TV moet ik het toch even over de keuken van moeder hebben. Misschien zijn de recepten die ik als kind destijds niet lustte nu net wel het meest interessant.

Zo aten we aardappelpuree, met fijngesneden rauw witloof in een beetje mayonaise. Op de puree werd een sneetje, jawel, kopvlees gelegd. Ik moet het dringend eens klaarmaken want het lijkt me ondertussen als gelouterde dertiger overheerlijk. Vooral omdat het kopvlees op de puree onmiddellijk wegsmelt. Hoewel ik het als kind niet lustte, vermoed ik dat het om duimen en vingers af te likken is. Het schijnt een op en top Huivelds gerecht te zijn, want mijn vader die uit Hansevelde afkomstig is (de kant van de straat voorbij de kerk) kende het aanvankelijk niet. Huivelde en Hansevelde hebben bij mijn weten altijd op voet van oorlog geleefd, dus ik vermoed niet dat ze recepten uitwisselden. Al lustten ze mekaar waarschijnlijk wel rauw.
(Een variant op het voorgaande recept - in tijden van oorlog, vermoed ik - bestaat eruit het kopvlees te vervangen door een blik Pilchards in tomatensaus. Deze kelk laat ik nog steeds graag aan me voorbijgaan.)

Ook van hutsepot walgde ik als jonge snaak. Ik weet ondertussen wel beter. Ik heb er tegenwoordig wel graag wat stukjes schaap of lam in: koteletjes, ribbekes,... en uiteraard veel wintergroenten.
Gebakken bloedworst met appelmoes en aardappelpuree was nog zoiets. Een gelukzaligheid, weet ik nu. En boontjes met spek-ajuin-azijnsaus en een zachtgekookt ei: hetzelfde verhaal. Een mens leert bij met de jaren.

Wat ik nog steeds graag eet, en vroeger dus ook al, is iets wat in Huivelde 'gloedigen duvel' wordt genoemd. Ik maakte het vandaag klaar en dat was eigenlijk de aanleiding om dit stukje te schrijven. Er zijn tal van purees maar deze is de lekkerste. Gloedigen duvel staat boven wortel-, prei-, spinazie- en broccolipuree. Gloedigen duvel is puree van rode kool. De rode kool wordt traditioneel klaargemaakt, met een gelijk gewicht aan appelen, een laurierblaadje, een snuifje suiker en een klein scheutje azijn. De gekookte aardappelen worden er daarna ondergestampt. Goddelijk met een kotelet, een spiering of een eenvoudige braadworst.

Kost van den buiten, dat besef ik, maar we hoeven er daarom niet minder trots op te zijn !