Giovanni: 'mp3'

Ik hoorde het Wim Opbrouck ooit zeggen.
'Wat ik enorm graag doe is mp3-spelers van vrienden ontlenen.'
Nu ja, ook in deze geldt waarschijnlijk dat je je vrienden goed moet uitkiezen, want ik wil niet met eenieders muzikale smaak geconfronteerd worden.
Langs de andere kant: ik begrijp Opbrouck wel.

Sinds een tweetal weken rijd ik 's avonds een twaalftal kilometer met de fiets. In een wanhopige poging mijn overtollige kilo's er af te rijden.
'Heb ik...', dacht ik zondagavond, alvorens te gaan fietsen, 'niet ergens een oude mp3-speler liggen ?'
Jawel, ik vond hem in de kelder. Ik had hem ooit, drie jaar geleden, aangeschaft toen ik onder het mes moest om mijn amandelen te verwijderen.
Ik vond hem dus, die mp3.
Groot voordeel: hij was van mijn béste vriend.
Vriend Giovanni bleek - overigens - een bijzonder goede muzikale smaak te hebben.

Jas aan, fietsspelden aan, en weg waren we, de mp3 en ik, richting Durme.
Man, was ik verrast. Al wat je aan muziek naar een onbewoond eiland zou meenemen stond erop. En... ik wist bij God niet meer wat erop stond.
Wat een beleving !
De beste blues van Clapton, prachtsongs van Emmylou Harris, Calexico, Willy Deville, Dylan, Brel, Raymond (Lied van de Zee, oooohhh ja!) en Randy Newman. Veel Knopfler uiteraard: Telegraph Road en een vrij recente kwartierversie van Sultans of Swing. (Die had het drie jaar geleden blijkbaar gehaald van de twintigminutenversie van de Alchemy-cd) Zondagmorgen, Liliane van Louis Neefs en Jersey Girl van Bruce Springsteen. Voor deze twee laatste: mijn dank, Henri !

Ik besef: die mp3-speler was samengesteld zoals oude culturen de graven van hun overledenen vulden. Alles wat je nodig had in het hiernamaals stond erop. Zou ik, drie jaar geleden, schrik gehad hebben om nooit meer uit die eenvoudige narcose te ontwaken ?
Misschien.

Giovanni: 'De eerste dag'

Rune's eerste schommel- en zeepbellendag

Papa's eerste barbecuedag

Daantjes allerallereerste ijsje

Mama's eerste tête à tête van het voorjaar

Giovanni: 'Onze kippen en hun eieren'

Sinds een week of vier hebben we drie kippen.
Omdat de kinderen dat leuk vinden, we er ons etensresten bij kwijt kunnen en af en toe wel eens een eitje lusten. Kipje, Trijn en Pitoe. Rune heeft ze een naam gegeven. De witte, de grijze én de zwarte kip.

Vandaag is het 1 april.
En dan mag je je aan alles verwachten.
Ook aan een zeker professor Goeyens, blijkbaar, deze ochtend tijdens het naar het werk rijden in de auto op Radio 1.
'In scharreleieren van particuliere kippenhouders zitten drie tot vijf keer meer dioxines dan in eieren uit het warenhuis.'
De prof had dat becijferd en bestudeerd, had proefjes uitgevoerd, enzovoort. Alleen een jong leven lang in een legbatterij gaan samenhokken met soortgenoten, dat had hij aan zich laten passeren.
'Goeie aprilgrap', denk ik dan. 'Maar..., waarde Radio 1, ik heb ze door.'

Enige ogenblikken later op het werk. Nieuws op radio Nostalgie: 'In scharreleieren van particuliere kippenhouders zitten drie tot vijf keer meer...'
'Het wordt nog beter', realiseer ik me terwijl ik enkele aanpassingen op de Lokerse website online aan het zetten ben.
'Geslaagde grap, zeker als andere media jouw aprilvis voor waarheid nemen en die gretig overnemen.'

U raadt het al, ik had het dus mis voor. De studie van professor Huppeldepup was geen grap. Nu heb ik het op deze blog ooit al eens gehad over tal van onnozele studies die in de media uitgebreid gekopt worden, (lees: http://giovannienels.blogspot.com/2007/11/giovanni-mag-ik-me-even-ergeren.html) maar deze sloeg werkelijk alles.

Ik gun de prof het voordeel van de twijfel, want ken de man en zijn werk niet, maar waar wil de man heen met zijn conclusie ? Dat we beter eieren eten van dieren die gedurende hun hele korte leventje in erbarmelijke omstandigheden moeten doorbrengen en dag in dag uit hetzelfde uitgekiende kunstmatige voedsel eten ? Dat, ik ga een stapje verder, het vlees van de waterige sledderkippen of kalkoenen uit de supermarkt beter is voor ons gestel dan diegene die de buurman heeft opgezet, zoals dat in het jargon heet, met maïs en voedselresten uit buurvrouws keuken ?

Dergelijke dingen, daar past mijn boerenverstand voor, professor. Laat kippen voor mijn part gerust scharrelen en pikken in de grond. Trouwens, mogen we de groenten en fruit uit onze tuin nog eten, mijnheer Goeyens, of vertelt u ons morgen dat de in pesticiden gemarineerde vruchten uit eender welke bazar beter voor onze gezondheid zijn ? Kakelt u rustig verder.

Dan vond ik dat de dame van het Federaal Voedselagentschap het beter kon uitleggen.
'Eet gerust die eitjes, maar 's morgen geen omelet van zes eieren', zei ze. 'En in de namiddag geen cake met drie eieren erin. Zorg voor variatie in het eten.'
De nagel op de kop. Iedereen weet dat te veel eieren sowieso niet gezond zijn, daar heb je geen professor Goeyens voor nodig.

Maar als ik dan toch een eitje eet, dan liever ééntje dat goed afsmaakt.

(In dit kader wil ik graag nog de volgende quote meegeven afkomstig van het Centrum voor onderzoek in Diergeneeskunde en Agrochemie, zoals geciteerd op de VRT-website. Hou u vast: 'Geef je kippen een grasveld zoals in Wimbledon. Ze zullen erg gelukkig zijn en ze kunnen dan ook niet aan de grond.' Het centrum mag voor mijn part zijn werkterrein van 'diergeneeskunde' verleggen naar dat van de 'experimentele humor'.)

Rune: 'Aardbeien'

Rune, vandaag om 17.55 uur, na het uittrekken van zijn schoenen, met een ongelooflijke gremel op zijn gezicht:
'Papa, toe ! Ruik eens aan mijn voeten, ze rieken naar aardbeien !'