In een Erwetegems antiquariaat vond ik onlangs het heemkundige werk 'Een Woelrat in ’t Bolwerck' van de achttiende-eeuwse kronikeur Carolus Zjaneuvelkann. Met oog voor detail beschrijft hij het leven in zijn Zele en dat van zijn voorvaderen. Na lezing blijkt hij vooral de Huiveldenaars zeer gunstig gezind te zijn. Een aantal opmerkelijke citaten wil ik u niet onthouden.
Over Sinterklaas
Dat de Huiveldenaar de echte kindervriend op bezoek krijgt en niet Sint-Maarten heeft alles te maken met zijn volksziel: ontvoogd, geëmancipeerd en een bijzonder koele minnaar van alles wat het centrale Zeelse gezag belichaamt.
Over het verschil tussen de centrumbewoners en de Huiveldenaars
Het is bekend dat de mensen die zich in dichte drommen en schamele huisjes rond de pas gebouwde Sint-Ludgeruskerk vestigen in hun blik enkel het vuur weerkaatsen dat de Huiveldenaars als vanouds en sinds mensenheugnis in zich dragen.
Over Huiveldse wijsheid
Huivelde is niet voor niets etymologisch afkomstig van Uleveld, Uilenveld. De uil geldt in de mythologie als de meest wijze vogel. Een nachtdier zijnde kan het dingen zien die anderen niet zien. Dit duidt op wijsheid. Athena, overigens de Griekse godin van de wijsheid, wordt vergezeld door een uil. Kwatongen beweren dat sommige Huiveldenaars na te lange feestjes braakballen afscheiden.
Over Reus Cesar
De pastoor-stichter van de parochie brouwde in het begin van deze eeuw (achttiende eeuw, GVA) nog steeds een wonderdrank naar aloude traditie. Opmerkelijk in dit verband is de gedenksteen die van het eerste parochiekerkje werd teruggevonden. Die vermeldt namelijk dat de bewuste kerk door drie nijvere ‘herculen’ in amper vier dagen werd opgetrokken. Eén van hen, reus Cesar, die tot op heden onvermoeibaar in allerlei optochten opdraaft, zou zich ooit daartoe – naar een Gallisch voorbeeld - in de ketel met toverdrank hebben laten vallen.
Opdracht, vooraan in het boek (in handschrift van de auteur)
Huivelde, waar Zele trots op is ! Of,… zou moeten zijn !
