Het was rond 12.30 toen ik thuiskwam van het werk en Els in de zetel vond. Ze had zichtbaar last van weeën. Na een beetje getreuzel - mijn onrustige geest wou gauw nog iets bloggen over Piazzolla, en trouwens, zouden het wel echte weeën zijn ? - stapten we de auto in, richting kraamkliniek Lokeren.
Klokslag twee uur stapten we de materniteit binnen. Het bleek allemaal zeer snel te gaan. Er moest vlug gehandeld worden om nog 'epidurale' te kunnen toepassen. Om 15.10 uur was dié klus toch al geklaard. Els kon naar adem happen.
Sindsdien ging het allemaal vrij vlotjes zodat we Els om kwart na vijf naar de verloskamer konden verhuizen. Eventjes wat oefenen in het puffen en duwen, en tussendoor, jawel, nog even de tijd hebben om op kracht te komen en eens goed te lachen, en voor we het wisten was Daantje er.
Een wolk van een baby !
Papa apetrots, mama zo fier als een gieter.
Al bij al had het uiteraard moeite gekost, maar dit was een droombevalling.
Een schitterende dag, ook.
's Avonds nog bezoek van grootouders en broers. Allicht. Met een glaasje champagne.
En Rune ?
Zijn neus begon te krullen toen hij Daantje voor het eerst zag. De rest van de avond was hij niet van onze jongste spruit weg te slaan. Rune heeft Daan onafgebroken gestreeld met een voorzichtigheid die je nauwelijks nog van deze wereld waant.
PS: Voor wie op deze blog onze Tips van de sluier heeft gelezen: het ging uiteraard om het boek van Roald Dahl, Daantje de wereldkampioen.
1 opmerking:
Proficiat namens mij en mijn lief. Daan Van Avermaet... Als dat niet prachtig klinkt!
Keuning
Een reactie posten