Echt nieuwerwets kun je het nauwelijks nog noemen, maar Giovanni en Els, en ook Rune en Daan uiteraard, zien een blog wel zitten. Onze interesses zijn zeer uiteenlopend, wat er hier dus te lezen en te zien zal zijn, zal de toekomst uitwijzen. 'Het uilenveld' verwijst naar de etymologie van de stek waar we wonen.
zondag 30 november 2008
Giovanni: 'Sint aangekomen in Huivelde'
zondag 23 november 2008
Giovanni: 'Rune Matisse'
Giovanni: 'Lezen'
Het is een fenomenale ervaring, neem het van me aan.
dinsdag 11 november 2008
woensdag 5 november 2008
Giovanni: 'Parterre'
- 'Hier sè, den Giovanni, tijdje geleden, hé ? Ge zit verdorie niet slecht in het vlees, hé man ! 't Goe leven, zeker ? Uw vrouw is zwanger zie ik, maar..., hoe ver zijdde gij eigenlijk?'
Familieleden die iets sterker ter tale zijn formuleren het wel eens als volgt: ‘Elke keer als ik u zie zijt ge in omvang toegenomen.’
Poepsjiek staat dat, op die manier geformuleerd.
Ja, het weerzien met familie levert tot in lengte van dagen blije momenten op. Minuten, soms ook uren, van opperste vreugde, die ik koester als waren het pasgeboren baby’s met een snotvalling en een drupneus.
Nog welgevalliger zijn de ontmoetingen met schoolvrienden van weleer. Meestal moet ik die oude (school-)makkers - als ik ze al tegen het lijf loop - wel een eind op weg helpen.
Zo ook die met de loense blik en de stevige prammen van ‘t college.
- 'Ja, ik ben het wel degelijk’, zeg ik. ‘Giovanni ! Ja, op 't college hier. Ge zat altijd voor mij in de studiezaal.'
- 'Den Gio ? Serieus ? Niet te geloven, gij zit - godbetert - op ne goeien stal. Hoeveel kilo's zijn er in die jaren bijgekomen ? Zijt ge verdubbeld ?'
- 'Bwah, dat valt wel mee', antwoord ik.
- 'Nee, het valt niet mee, ge weegt zeker honderd kilo.'
- 'Tja...'
- 'Ge weegt op zijn minst vijftig kilo meer.'
- 'Zou kunnen. (lange stilte) Allez, zelf zou ik er niet over begonnen zijn, maar waart gij destijds ook al niet scheel ? En nu we toch over onze onvolmaaktheden bezig zijn: uw koninklijke loge van destijds, merk ik, bengelt tegenwoordig tot tegen de parterre !'
(Misschien moet ik dit fictieve einde ooit maar eens in de praktijk brengen. Wat denken jullie ?)
zondag 2 november 2008
Giovanni: 'De hoogtepunten van onze Normandië-reis'
Prachtige abdijruïne aan de oevers van de Seine, gesticht in 654.
2. Honfleur
We verbleven in het middeleeuwe en pittoreske havenstadje. Goede wijn behoeft geen krans, oergezellig en lekkere visrestaurants met schitterende menu's aan meer dan democratische prijzen. De moeite waard: houten kerk Ste-Cathérine, Vieux Bassin, wijk St.-Leonard, musée Boudin, Maisons Satie, strand...
3. Pont de Normandie
Honfleur bereik je best via de Pont de Normandie, een 2141 meter lange hangbrug boven de monding van de Seine. Het brugdek hangt op 59 meter hoogte, de hoogte van de pijlers is 215 meter. Over de brug rijden kost 5 euro maar je spaart er 60 km mee uit.
4. Kathedraal Rouen
Vereeuwigd door Monet. Heb er maar één woord voor: overweldigend.
5. Maisons Satie
Geen Musée in het geboortehuis van de nonconformistische componist-pianist Erik Satie maar een echt amusez-vous. Schitterend belevingsmuseum, even knetter als de componist zelf.
6. Musée Boudin, Honfleur
Museum met werken van belangrijke (pré-) impressionisten die in Honfleur hebben verbleven: Courbet, Boudin, Dubourg, Jongkind, Monet, Dufy, Friesz, Gernez, Hambourg, Herbo…
7. Vliegeren op het strand
... En nog veel meer: de Place du Vieux Marché in Rouen met de plek waar de brandstapel van Jeanne d'Arc stond, kangoeroe's aaien in dierentuin Cerza in Lisieux, het stemmige stadje Pont l' évecque (met zijn bekende kaas), basiliek van Lisieux, de kustlijn met zijn duizenden veldbloemen, de weidse velden,...