Giovanni: 'Beethoven'

Naar de bibliotheek gaan met de kinderen, het is en blijft een wederwaardigheid. Zelfs na zovele keren is het nog steeds of de poort van de grot van Ali Baba voor hen open gaat.
Ook vandaag.
Kinderboekjes, eerste lezer-boekjes, de DVD-afdeling: we deden onze gebruikelijke ronde. En de prille wetenschapsboekjes, uiteraard: over Koala's, planten, vreemde insecten, de uitgestorven dino's, Egyptenaren en Grieken, het verdwenen Atlantis.
'Als Atlantis op de bodem van de zee ligt, papa, kan het niet zo moeilijk zijn om dat te vinden', vond Rune. 'Koop gewoon zwemvliezen en een snorkel.'
Ik had het zo nog niet bekeken, moet ik toegeven.

Nadat ze hun rugzakjes hadden gevuld, wou ik toch nog even naar boven om voor mezelf een aantal cd'tjes uit te kiezen.
Amper boven begon Rune me raad te geven.
- 'Beet-ho-ven !' Rune is een vrij prille lezer.
- 'Papa, deze van Beethoven moet je zeker meenemen, Beethoven is mooi. Ik ken dat van de 'Kleine Einsteins' (Kleine Einsteins is een Disney-programma op Ketnet.)
- 'Mooi is dat zeker', zeg ik, 'maar ik heb de symfonieën van Beethoven allemaal thuis. Ik zou liever iets meenemen dat ik nog niet ken.'
- 'Nee, papa. Beethoven moet je meenemen. Als jij het niet doet, neem ik die cd's voor mezelf mee.'
- 'Okee, dan.'

Aangekomen op de Grote Kaai, bij de wagen, klampte Rune me aan.
- 'Papa, in de auto ga je toch Beethoven opzetten, hé ?'
Enfin, ik deed dat.

Hallo ! Ik wist niet wat ik hoorde. Ik kende heel wat versies en was helemaal weg van de uitvoeringen door Frans Brüggen en zijn Orkest van de achttiende eeuw. Maar Jos Van Immerseel en Anima Eterna sloegen me met verstomming. Op deze manier had ik Beethovens symfonieën nog niet gehoord.

Blij dat ik was dat ik naar mijn zoon geluisterd had.
De poort opende zich.
Sesam, weet je wel ?