In de zomer van 2002 had ik voor de VUM-kranten een interview met de ouders van Greg Van Avermaet. Het gezin volgde toen al een ruim aantal jaren de Tour de France met een mobilhome. Greg nam pas in 2003 de beslissing om te stoppen met voetballen en zich volop op het wielrennen te storten. Met de huidige successen van Greg in het achterhoofd is het misschien leuk om het interview te herlezen. Opvallend: Greg kwam in het uiteindelijke interview nog niet ter sprake.
Hamse wielerfamilie verslaafd aan de Tour
'We zijn werkelijk verslaafd geraakt aan de Tour', vertellen Ronald Van Avermaet en Bernadette Buysse uit Hamme-Zogge. Al zeven jaar volgen ze met een mobilhome de renners in de Ronde van Frankrijk, van aankomst naar aankomst. Dit jaar staan de bergritten op het programma.
Het wielerbloed stroomt werkelijk door jullie aderen?
Ronald Van Avermaet: 'Zelf had ik graag als wielrenner ooit eens de Tour gereden, maar dat geluk is me nooit te beurt gevallen. Vandaar misschien dat ik door de Ronde op de voet te volgen dat gemis een beetje tracht te compenseren. Wel nam ik in 1980 als wielrenner deel aan de Olympische Spelen in Moskou. Mijn vader Aimé kwam destijds aan de start van de Ronde van Lombardije, maar heeft ook de Tour niet gereden. En nu heeft het geen haar gescheeld of de vriend van onze dochter Claudia, Glenn D'Hollander, startte in de Tour. De vader van mijn vrouw Bernadette, Kamiel Buysse, heeft ooit wel de Tour gereden.'
De Tour volgen, hoe gaat dat in zijn werk?
Bernadette Buysse: 'We hebben al verschillende formules uitgeprobeerd, maar de mobilhome is wel het meest comfortabel. We plaatsen ons telkens in de buurt van de aankomst, zo hoog mogelijk op de berg, en als de renners zijn aangekomen trekken we naar de volgende aankomst. We zijn heel vaak 's nachts op weg. De bergritten dragen uiteraard onze voorkeur weg, de renners rijden verspreid en ook heel wat trager.'
Kruipen jullie zelf ook in het zadel?
Ronald Van Avermaet: 'Ja, elke dag rijden we de laatste col eens op met de fiets, elk op zijn eigen tempo, en stellen een klassementje op. Voor de vrouwen is dat een pak makkelijker, zij worden door de toeschouwers langs de weg gewoon naar boven geduwd. Een keer hebben we ons misrekend, toen kwamen we in de publiciteitskaravaan terecht. Maar de Galibier of de Tourmalet beklimmen geeft een wielerfanaat altijd een bijzonder gevoel.'
Hebben jullie contact met de renners?
Ronald van Avermaet: 'Met de renners waar ik vroeger mee koerste heb ik daar regelmatig contact: Marc Sergeant, Dirk De Wolf, Hendrik Redant en Erik Vanderaerden. Maar we gingen ook al op bezoek bij Greg LeMond en onze dochter heeft Erik Dekker ontmoet. De renners die achteraan in het klassement bengelen, durven we al eens een honderdtal meter duwen. Tijdens de rustdagen loop je bovendien al eens een Tour-monument tegen het lijf zoals Polidor.'
Hoe is de sfeer onder de Tour-isten?
Bernadette Buysse: 'Die sfeer is onbeschrijflijk, iedereen roept naar iedereen, ongeacht de nationaliteit. Je komt er ook veel bekende gezichten tegen, het is niet abnormaal dat opeens iemand je naam roept als je een col aan het beklimmen bent. We speelden al straatvoetbal tussen Belgen en Ieren. Elk jaar is ons Tour-avontuur helemaal anders, we zijn er verslaafd aan geraakt.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten