Giovanni: 'Rune en de politieman'

Sinds Runes verjaardag is er op zijn oud cross-BMX'ke een klein megafoontje annex sirene geïnstalleerd. Met batterijen uiteraard. Bestaat er eigenlijk nog speelgoed zonder ?

Rune beleeft er de tijd van zijn leven mee.
Al fietsend roept hij door zijn rechthoekig microfoontje: 'Droge voeding kassa 4 !' (Heeft hij van mama geleerd, ze heeft een GB-verleden. Je zal er maar mee getrouwd zijn.)
Of... hij zingt. 'Ko-ko Ko-konijn, lief lief ko-konijn.'

Vorige week zaterdag vond er een wielerwedstrijd plaats in onze wijk. Voor nieuwelingen.
Een politieagent was tegenover ons huis de nadarhekken aan het controleren.
En daar was Rune met zijn fiets en... zijn mini-megafoon.
'Hier is Rune de ijsjesman ! Twee bollen, madam ?'
De agent kijkt haastig om zijn heen en rent naar zijn auto om de boordradio te controleren. Het krakend geluid van Runes speelgoedversterkertje had hem nerveus gemaakt.
Toen hij merkte waar het geluid écht vandaan kwam, lachte hij innemend.
Ik wist niet dat ze dat leerden op de politieschool, innemend lachen. Kom, hij had het er schijnbaar ook niet afgeleerd.

Naschrift
Na de koers had ik een interessant gesprekje met Evert, want zo heette de politieman. (Ongebruikelijke naam voor een agent, meestal heten ze Marc, of Freddy,... tegenwoordig ook al Kevin of Keanu)
'Ja,' zei Evert, 'Die cursus 'Nadarhekken controleren' destijds, werd gedoceerd door John Pannenkoek. Johns bijnaam in de politieschool, ik weet het nog goed, was de matrak. Amper dertig bladzijden telde die cursus, maar gezweet dat ik daar op heb !'

Giovanni: 'Rune op de Nieuwdonk'

Voor de verjaardagen van Els, Georges, Trees, Jo, Stijn, Rune en de rest van de hutsekluts nodigde grote mit uit Berlare, langs de kant van Els, ons uit voor een etentje aan de Nieuwdonk. Iedereen liet het zich smaken - Daantje at voor het eerst ijs ! - en Rune kon zich ongestoord uitleven op de speeltuin. De speeltuin voor 2- tot 6-jarigen was volgens Rune 'voor de kleine kindjes', bijgevolg zocht hij de toestellen voor 6- tot 12-jarigen op. Wat we met hem nog allemaal gaan meemaken weet ik niet, moge onze engelbewaarder ons bijstaan !

De foto is van bompa Kodak, of wat had u gedacht !

Els: 'Veel draadjes, hé mama'

Zoals jullie allemaal wellicht weten had Rune destijds een verhoogd risico op wiegedood. Ook Daantje heeft het genoegen mogen kennen om een monitor te dragen. Gistermiddag mocht ik mij om vier uur aanmelden in het UZ Gent voor de tweede slaaptest. Aangenaam kan je die test onmogelijk noemen. Noch voor Daantje, nog voor mij. Daantje moest een hele nacht doorbrengen volgeplakt met draadjes en sensoren om de hartslag, de ademhaling en de hersenactiviteit te meten en te registreren.
Om het met Rune te zeggen: 'Nie goed, hé mama, één draadje en dan gedaan, hé !'
Op zich is het niet zo erg, die draadjes en zo, maar wat ik erger vond is dat Daantje, als fervent duimzuiger, ook met de armen moest worden vastgebonden aan het bed.
Zelf overnachtte ik in datzelfde kleine kamertje waar je nauwelijks in recht kan staan en waar de warmte aan je kleeft als een vlieg op een ouderwetse vliegenvanger.
Maar... alles voor Daantjes gezondheid, natuurlijk.

Daan heeft de test goed doorstaan en kan vanaf nu door het leven zonder monitor, gedaan met de nachten vol alarmen, vals of echt.
Voor ons, de ouders, wordt het afkicken. Het monitortje gaf ons toch een zeker gevoel van gerustheid. Ik ben ervan overtuigd dat we nu een groot aantal nachten aandachtig zullen luisteren naar Daantjes ademhaling. Hij blijft alleszins nog een tijdje op onze kamer slapen.