Een universum vatten in drie minuten, dat is wat de beste liedjes doen.
Philippe Robrecht slaagt erin op zijn nieuwste cd ‘Eiland’, die hij samen met Gavin Ralston in Ierland opnam en gisteren in de Lokerse Jazzklub voorstelde.
Een wereld balt Philippe in drie minuten. Een denkwereld, wel te verstaan.
Zelden manifesteren de liedjes zich – op ‘Parels’ na – als filmische tafereeltjes. De liedjes van Philippe zijn fijngeslepen afgeronde denkminiatuurtjes, de luisteraar komt in het hoofd van de zanger terecht waar hij getuige is van telkens weer een andere - weliswaar uitgezongen - monologue intérieure.
Over hoe eenvoudig onze doortocht hier kan zijn, bijvoorbeeld. Over begin en einde, over nieuw leven en de dood. Philippe maakt de cirkel rond. Tussen het begin en het einde zoeken we, zijn we onderweg, varen we, al dan niet met de wind in de zeilen. We trotseren stormen, we komen tot rust tijdens windstiltes. En ankers bieden houvast, of niet.
‘Een zwerver onderweg’, zo noemt hij het zelf.
En niet te vergeten, de wijn doet dienst als metafoor voor het leven. ‘Ik drink graag het volle vat.’
Philippe richt zich tot de mensen die zijn pad kruisen, in zijn geval de mensen naar wie hij steeds en graag terugkeert. (Dat die mensen ook met genoegen weerkeren bewees de tjokvolle Jazzklub vrijdagavond.)
Muzikaal heeft Philippe Robrecht de liedjes uitgepuurd. Op een drumshuffle in ‘Gaan we door’ na, hoor je twee mannen en hun gitaar. Wat Ralston, dikwijls in al zijn eenvoud, uit zijn elektrische gitaar tovert is adembenemend mooi. Hij maakt een mooie ronde klank, laat de muzikale zin open en toe gaan. ‘Maakt het wat uit’ is in dit opzicht de perfecte opener van de plaat. Verrukkelijk walsje ! En wat een mooie zin staat daarin: ‘Nu kom ik thuis, zet de soep maar op tafel / ik heb lang geen soep meer gehad’.
Philippe moet op akoestische gitaar niet onderdoen. Ravissant hoe hij in ‘Oude liefde roest niet’ en ‘Grafschrift’ de liedjes een ritmische stuwingskracht meegeeft. Ritme, ja, en veel, maar nooit een banale beat. Integendeel. Deze liedjes leven, ze ademen.
Uit eerder werk weten we dat Philippe in staat is mooie melodieën te maken, dat doet hij ook op deze cd. Voor ‘ ‘k Geef je’ leende hij een melodie van Fernando Lameirinhas. Een prachtige keuze, want mooier worden ze nauwelijks gemaakt. De tekst en muziek vormen ook hier een perfect samenspel. Het resulteert in een beklijvend lied.
Dat Philippe een klassebak is wisten we al. Deze cd bewijst dat nog maar eens.
Volgens mij moet het beste nog komen.
Wat zei je gisteren, Philippe ? Op je retour ?
Dag, Jan !
Philippe Robrecht, Eiland, uitgegeven bij Hans Kusters Music
Geen opmerkingen:
Een reactie posten