Om redenen van privacy en de gevoeligheid van het onderwerp werd de naam van betrokkene in de tekst die volgt veranderd.
Onderweg naar de glasbak sla ik gewoontegetrouw enkele praatjes met mensen uit de buurt.
Meestal gaat dat over het weer.
- 'Toch nie gelijk da ze voorspeld hadden, hé ?'
Verder gaan de gesprekken meestal niet.
Vandaag wel.
Etienne wachtte me op in zijn deurgat.
- 'Nog reisplannen, Giovanni ? Of al op reis geweest ?'
- 'Normandië', zeg ik.
- 'Goh, Normandië, ik ken de streek als mijn vestzak. 'k Heb er gewerkt tijdens de oorlog: Lille, Rouen, Caen,... Noem maar op.'
- 'Gedwongen, veronderstel ik ?'
- 'Zal wel zijn, ik was amper zestien. Ik ben in Kortrijk opgepakt door de gestapo. Iedereen die zestien was werd opgepakt om te gaan werken voor de Duitsers. In wapenfabrieken, of om op de een of andere manier mee te werken aan de heropbouw van Westfalen. Die streek was onder water gelopen door een bombardement op de stuwdam ginder.'
- 'Dat kunnen we ons vandaag nog nauwelijks voorstellen', antwoord ik.
- 'Van Kortrijk werd ik naar de basis in Florennes gebracht: medische keuring en van die dingen. Zo ging dat. We kregen een paar bottines en tweeduizend frank. Bedoeling was dat we in Noord-Frankrijk zouden tewerkgesteld worden. Diezelfde dag nog zijn we uit het raam van de barak gesprongen en via het station van Florennes naar huis gespoord. Ontsnapt ! De Duitsers stonden ons uiteraard thuis op te wachten en toen ging het spoorslags naar Noord-Frankrijk.'
'Om de zes à zeven weken werkten we ergens anders. Ik herinner me de stationsbuurt van Rijsel, wat daar 's nachts allemaal lag te slapen ! Of het winkeltje aan het station van Rouen. Dat madammeke verkocht allerhande brol: speelgoed, scheergerief, bricquets,... Bestolen dat dat madammeke is ! Vlamingen waren ook dieven, geloof me.'
Etienne steekt nog wat meer vaart in zijn verhaal.
'Om de zoveel weken mochten we voor een paar dagen naar huis. Op zondag gingen we dan dansen in een café in de wijk. Dolle taferelen, tot er iemand 'gestapo' riep. Iedereen de zolder op, of de kelder in ! Onder tafel ! in de kasten ! Je wist nooit of het voor de grap was of niet. Man, dat waren tijden. Maar... ik hou je op, Giovanni, zo gaan jouw flessen nooit in de glasbak geraken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten