Merry zonder Carey | Zeven alternatieve kerstsongs

Christmas card from a hooker in Minneapolis | Tom Waits

Ik ga elke dag, tot en met tweede kerstdag, een alternatief kerstnummertje delen. 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 𝘤𝘢𝘳𝘥 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘢 𝘩𝘰𝘰𝘬𝘦𝘳 𝘪𝘯 𝘔𝘪𝘯𝘯𝘦𝘢𝘱𝘰𝘭𝘪𝘴 van Tom Waits lijkt me een exquise startertje.

How to make gravy | Paul Kelly

In Australië is singersongwriter Paul Kerry mega, hier kennen we hem nauwelijks. In 𝘏𝘰𝘸 𝘵𝘰 𝘮𝘢𝘬𝘦 𝘨𝘳𝘢𝘷𝘺 schrijft Joe, vanuit de gevangenis een brief aan zijn broer Dan. Hij betreurt dat hij de familie zal missen met kerst en deelt zijn geheime recept voor de jus bij 𝘵𝘩𝘦 𝘳𝘰𝘢𝘴𝘵, zodat zij dat traditionele onderdeel van het feest niet hoeven te missen. In de eerste zinnen is sprake van 21 december, die dag werd in Australië informeel uitgeroepen tot Gravy day.

Back door Santa | The Black Crowes

𝘉𝘢𝘤𝘬 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘚𝘢𝘯𝘵𝘢 werd oorspronkelijk uitgebracht door Clarence Carter in 1968. Later nam B.B. King het op, Jon Bon Jovi en dus ook, in 2005, The Black Crowes. Het is een ondeugend nummer over een kerstman die de mama's bezoekt als de papa's uithuizig zijn.

I'll be home on Christmas day | Blue Blot

Mijn vader hield van unieke stemmen, waaronder die van de betreurde Chris Rea, maar ook die van Luke Walter jr., de veel te vroeg gestorven frontman van Blue Blot. Eigenlijk heette hij Luk Renneboog, maar daar breek je niet mee door. 𝘋𝘳𝘪𝘷𝘪𝘯𝘨 𝘩𝘰𝘮𝘦 𝘧𝘰𝘳 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 zullen we - terecht - de komende dagen nog vaak horen, vandaar deze 𝘐'𝘭𝘭 𝘣𝘦 𝘩𝘰𝘮𝘦 𝘰𝘯 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 𝘥𝘢𝘺.

Merry Christmas (I don't wanna fight tonight) | The Ramones

De punkattitude doortrekken naar een thema dat ermee 𝘤𝘭𝘢𝘴𝘩t, de Ramones deden het in 𝘔𝘦𝘳𝘳𝘺 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 (𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘯𝘢 𝘧𝘪𝘨𝘩𝘵 𝘵𝘰𝘯𝘪𝘨𝘩𝘵). Ik heb het altijd geestig gevonden.

White Christmas | Norah Jones

De melodie van 𝘞𝘩𝘪𝘵𝘦 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 vind ik van kleins af aan enorm mooi, sinds dat cassetteke van Bing Crosby, sinds een kerstplaat van Lee Towers thuis waar het ook op stond. 't Zit 'm in die volledig uit halve tonen opgebouwde eerste muzikale zin, die vervolgens opentrekt. Er zijn honderden versies van, dus het is moeilijk kiezen. Ik hoorde onlangs nog een puike bluesversie door Eric Clapton, maar ga dan toch voor Tante Norah, omwille van de mooie herinnering aan haar concert deze zomer op Gent Jazz.