woensdag 18 juli 2007

Els: 'Veel draadjes, hé mama'


Zoals jullie allemaal wellicht weten had Rune destijds een verhoogd risico op wiegedood. Ook Daantje heeft het genoegen mogen kennen om een monitor te dragen. Gistermiddag mocht ik mij om vier uur aanmelden in het UZ Gent voor de tweede slaaptest. Aangenaam kan je die test onmogelijk noemen. Noch voor Daantje, nog voor mij. Daantje moest een hele nacht doorbrengen volgeplakt met draadjes en sensoren om de hartslag, de ademhaling en de hersenactiviteit te meten en te registreren.
Om het met Rune te zeggen: 'Nie goed, hé mama, één draadje en dan gedaan, hé !'
Op zich is het niet zo erg, die draadjes en zo, maar wat ik erger vond is dat Daantje, als fervent duimzuiger, ook met de armen moest worden vastgebonden aan het bed.
Zelf overnachtte ik in datzelfde kleine kamertje waar je nauwelijks in recht kan staan en waar de warmte aan je kleeft als een vlieg op een ouderwetse vliegenvanger.
Maar... alles voor Daantjes gezondheid, natuurlijk.

Daan heeft de test goed doorstaan en kan vanaf nu door het leven zonder monitor, gedaan met de nachten vol alarmen, vals of echt.
Voor ons, de ouders, wordt het afkicken. Het monitortje gaf ons toch een zeker gevoel van gerustheid. Ik ben ervan overtuigd dat we nu een groot aantal nachten aandachtig zullen luisteren naar Daantjes ademhaling. Hij blijft alleszins nog een tijdje op onze kamer slapen.

Geen opmerkingen: