Sinds een week of vier hebben we drie kippen.
Omdat de kinderen dat leuk vinden, we er ons etensresten bij kwijt kunnen en af en toe wel eens een eitje lusten. Kipje, Trijn en Pitoe. Rune heeft ze een naam gegeven. De witte, de grijze én de zwarte kip.
Omdat de kinderen dat leuk vinden, we er ons etensresten bij kwijt kunnen en af en toe wel eens een eitje lusten. Kipje, Trijn en Pitoe. Rune heeft ze een naam gegeven. De witte, de grijze én de zwarte kip.
Vandaag is het 1 april.
En dan mag je je aan alles verwachten.
Ook aan een zeker professor Goeyens, blijkbaar, deze ochtend tijdens het naar het werk rijden in de auto op Radio 1.
'In scharreleieren van particuliere kippenhouders zitten drie tot vijf keer meer dioxines dan in eieren uit het warenhuis.'
De prof had dat becijferd en bestudeerd, had proefjes uitgevoerd, enzovoort. Alleen een jong leven lang in een legbatterij gaan samenhokken met soortgenoten, dat had hij aan zich laten passeren.
'Goeie aprilgrap', denk ik dan. 'Maar..., waarde Radio 1, ik heb ze door.'
Enige ogenblikken later op het werk. Nieuws op radio Nostalgie: 'In scharreleieren van particuliere kippenhouders zitten drie tot vijf keer meer...'
'Het wordt nog beter', realiseer ik me terwijl ik enkele aanpassingen op de Lokerse website online aan het zetten ben.
'Geslaagde grap, zeker als andere media jouw aprilvis voor waarheid nemen en die gretig overnemen.'
U raadt het al, ik had het dus mis voor. De studie van professor Huppeldepup was geen grap. Nu heb ik het op deze blog ooit al eens gehad over tal van onnozele studies die in de media uitgebreid gekopt worden, (lees: http://giovannienels.blogspot.com/2007/11/giovanni-mag-ik-me-even-ergeren.html) maar deze sloeg werkelijk alles.
Ik gun de prof het voordeel van de twijfel, want ken de man en zijn werk niet, maar waar wil de man heen met zijn conclusie ? Dat we beter eieren eten van dieren die gedurende hun hele korte leventje in erbarmelijke omstandigheden moeten doorbrengen en dag in dag uit hetzelfde uitgekiende kunstmatige voedsel eten ? Dat, ik ga een stapje verder, het vlees van de waterige sledderkippen of kalkoenen uit de supermarkt beter is voor ons gestel dan diegene die de buurman heeft opgezet, zoals dat in het jargon heet, met maïs en voedselresten uit buurvrouws keuken ?
Dergelijke dingen, daar past mijn boerenverstand voor, professor. Laat kippen voor mijn part gerust scharrelen en pikken in de grond. Trouwens, mogen we de groenten en fruit uit onze tuin nog eten, mijnheer Goeyens, of vertelt u ons morgen dat de in pesticiden gemarineerde vruchten uit eender welke bazar beter voor onze gezondheid zijn ? Kakelt u rustig verder.
Dan vond ik dat de dame van het Federaal Voedselagentschap het beter kon uitleggen.
'Eet gerust die eitjes, maar 's morgen geen omelet van zes eieren', zei ze. 'En in de namiddag geen cake met drie eieren erin. Zorg voor variatie in het eten.'
De nagel op de kop. Iedereen weet dat te veel eieren sowieso niet gezond zijn, daar heb je geen professor Goeyens voor nodig.
Maar als ik dan toch een eitje eet, dan liever ééntje dat goed afsmaakt.
En dan mag je je aan alles verwachten.
Ook aan een zeker professor Goeyens, blijkbaar, deze ochtend tijdens het naar het werk rijden in de auto op Radio 1.
'In scharreleieren van particuliere kippenhouders zitten drie tot vijf keer meer dioxines dan in eieren uit het warenhuis.'
De prof had dat becijferd en bestudeerd, had proefjes uitgevoerd, enzovoort. Alleen een jong leven lang in een legbatterij gaan samenhokken met soortgenoten, dat had hij aan zich laten passeren.
'Goeie aprilgrap', denk ik dan. 'Maar..., waarde Radio 1, ik heb ze door.'
Enige ogenblikken later op het werk. Nieuws op radio Nostalgie: 'In scharreleieren van particuliere kippenhouders zitten drie tot vijf keer meer...'
'Het wordt nog beter', realiseer ik me terwijl ik enkele aanpassingen op de Lokerse website online aan het zetten ben.
'Geslaagde grap, zeker als andere media jouw aprilvis voor waarheid nemen en die gretig overnemen.'
U raadt het al, ik had het dus mis voor. De studie van professor Huppeldepup was geen grap. Nu heb ik het op deze blog ooit al eens gehad over tal van onnozele studies die in de media uitgebreid gekopt worden, (lees: http://giovannienels.blogspot.com/2007/11/giovanni-mag-ik-me-even-ergeren.html) maar deze sloeg werkelijk alles.
Ik gun de prof het voordeel van de twijfel, want ken de man en zijn werk niet, maar waar wil de man heen met zijn conclusie ? Dat we beter eieren eten van dieren die gedurende hun hele korte leventje in erbarmelijke omstandigheden moeten doorbrengen en dag in dag uit hetzelfde uitgekiende kunstmatige voedsel eten ? Dat, ik ga een stapje verder, het vlees van de waterige sledderkippen of kalkoenen uit de supermarkt beter is voor ons gestel dan diegene die de buurman heeft opgezet, zoals dat in het jargon heet, met maïs en voedselresten uit buurvrouws keuken ?
Dergelijke dingen, daar past mijn boerenverstand voor, professor. Laat kippen voor mijn part gerust scharrelen en pikken in de grond. Trouwens, mogen we de groenten en fruit uit onze tuin nog eten, mijnheer Goeyens, of vertelt u ons morgen dat de in pesticiden gemarineerde vruchten uit eender welke bazar beter voor onze gezondheid zijn ? Kakelt u rustig verder.
Dan vond ik dat de dame van het Federaal Voedselagentschap het beter kon uitleggen.
'Eet gerust die eitjes, maar 's morgen geen omelet van zes eieren', zei ze. 'En in de namiddag geen cake met drie eieren erin. Zorg voor variatie in het eten.'
De nagel op de kop. Iedereen weet dat te veel eieren sowieso niet gezond zijn, daar heb je geen professor Goeyens voor nodig.
Maar als ik dan toch een eitje eet, dan liever ééntje dat goed afsmaakt.
(In dit kader wil ik graag nog de volgende quote meegeven afkomstig van het Centrum voor onderzoek in Diergeneeskunde en Agrochemie, zoals geciteerd op de VRT-website. Hou u vast: 'Geef je kippen een grasveld zoals in Wimbledon. Ze zullen erg gelukkig zijn en ze kunnen dan ook niet aan de grond.' Het centrum mag voor mijn part zijn werkterrein van 'diergeneeskunde' verleggen naar dat van de 'experimentele humor'.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten