Ze stonden uitgestald in de bloemenwinkel in onze wijk. Glazen vaas, fuchsia strik errond, en daarin een tiental roze pioenen, in verschillende stadia van ontwikkeling: knop, beginnende bloem, volgroeid.
Ik vond ze prachtig, Els ook.
Maar weet je wat vreemd was ? Het water in de vaas bleef, ondanks de hoge temperaturen in de materniteit, zowat gelijk.
Toen we het ziekenhuis mochten verlaten met onze jonge spruit viel onze frang. Rijkelijk laat. Dit waren kunstbloemen. Haast onmogelijk het te zien.
De hele familie heeft er zich vrolijk over gemaakt.
Gisteren werd Runes vierde verjaardag gevierd, met heel de familie.
Na de opkuis van het feest, ruim middernacht, zegt Els me: 'Weet je nog die bloemen die je me voor Rune kocht na het kraambed ?'
'Die roze pioenen ?'
'Ja'.
'Ze waren nep', zeg ik.
'Da's waar', antwoordt Els. 'Maar weet je, ik wou dat je voor Daans geboorte ook kunststof bloemen had gekocht. Naar die van Rune kijk ik nog elke dag.'
* De titel van deze blog werd uiteraard ontleend
aan Guido Belcanto's hit 'Plastic rozen verwelken niet'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten