Een tijdje geleden kon u op deze blog al één van mijn belevenissen met het vooral door zichzelf gerespecteerde bedrijf dat zich gewillig De Post laat noemen, lezen.
Vandaag viel me opnieuw een straffer en tegelijk alweer doldwaas avontuur te beurt.
Een kleine reconstructie.
12.30 uur, na de middag.
Het postkantoor is verlaten, aan één loket brandt een lichtje. Er zijn, behalve mezelf, geen klanten in het gebouw.
Giovanni: 'Goeiemiddag, mijnheer, ik had deze brief graag voldoende laten frankeren.'
Loketbediende: 'Dat kan, heeft u een ticketje ?'
Giovanni: 'Een ticketje ?'
Loketbediende: 'Ja, iedereen moet bij de ingang een ticketje nemen.'
Giovanni: 'Sorry, ik wist het niet. Maar,... zover ik kan vaststellen, ben ik de enige klant.'
Loketbediende: 'Eerst een ticketje !'
Net op het moment dat ik me naar de automaat begeef, komt een dame De Post binnen en neemt haar ticketje. Voor mij, dus.
'Ja, blijkbaar moest ik ook een ticketje nemen', lach ik.
'Geen probleem', antwoordt de dame, 'Ga gerust eerst, ik heb geen haast.'
Giovanni: 'Hier is mijn ticketje.'
Loketbediende: 'Sorry, maar kan u even met de dame van ticketje wisselen, anders klopt het hier allemaal niet meer.'
De dame en ikzelf schieten in de lach.
De bediende vergaat ondertussen het lachen helemaal.
Bij het naar buiten gaan, check ik toch maar even of er geen verborgen camera hangt.
Niet dus, De Post is blijkbaar zelf één grote grap.
3 opmerkingen:
Toen mij dat de eerste keer over kwam had ik de zelfde reactie.
Ge zou het toch niet op uw geweten willen hebben dat de post geld te veel heeft, dat ze nu kunnen wegwerken met nutteloze tickets te nemen.
Gelukkig dat de Post de ticketverkoop van U2 niet regelt. Een mooi verhaal. Groeten, Luc.
lang geleden dat ik op jullie blog geweest ben,denk er niet altijd aan,maar nu over de post;ben je dat in Zele tegengekomen,niet te geloven,die man was voorzeker met het verkeerd been uit bed gestapt,ben ik nog nooit tegengekomen,amaai,straffe stoot
Een reactie posten