Biber, Violin Sonatas
Romanesca, Andrew Manze
Violist en gambist Heinrich Ignaz Franz von Biber, want zo heet hij voluit, moet een Franz van de vrolijke soort geweest zijn. En op het podium een enorme exhibitionist, een extraverte solist die het publiek alle mogelijkheden van zijn instrument wou tonen. Dat blijkt uit de reeks vioolsonates die het ensemble Romanesca (Andrew Manze op barokviool, Nigel North op luit en theorbe, en John Toll op clavecimbel en orgel) opnam. Het zijn uitgeschreven improvisaties die uitblinken in creativiteit, onvoorspelbaarheid, scherpte en brutaliteit. Biber moet een punker avant la lettre zijn geweest met dien verstande dat hij zijn instrument wél perfect onder de knie moet gehad hebben. Hij klinkt soms als een echte beeldenstormer, een lefgozer die er met de botte bijl durft op inhakken. Dissonantie durft hij zover doordrijven dat het pijn doet. Dat moet aan het eind van de zeventiende eeuw behoorlijk rebels geklonken hebben. (Die Henn & der Hann uit zijn Sonata representativa bijvoorbeeld). De sonates barsten ook van de humor. Het cd-boekje vermeldt dat Biber als componist hier en daar wel iets zal gestolen hebben. Niet ongebruikelijk in die tijd, en hij wist het materiaal uiteindelijk bijzonder goed naar zijn hand te zetten. Naar de hand van een met verstomming slaande, excentrieke uitvoerder. Ik vergeef het hem.
In mijn platenkast heb ik ook zijn Missa Bruxellensis staan. Later meer hierover.
Giovanni
Geen opmerkingen:
Een reactie posten