Astor Piazzolla & Gary Burton,
The new tango, recorded at the Montreux Festival
Deze cd past nog net binnen dit format. Ik zet hem af en toe op, maar nu is het wel een tijdje geleden. Wellicht omdat mijn ultieme Piazzolla-cd, 57 minutos con la realidad, een van zijn allerlaatste opnames met zijn sextet, wel heel vaak in de speler belandt.
The new tango werd live opgenomen tijdens het festival van Montreux in 1986, een opvallende samenwerking tussen Astor Piazzola, zijn kwintet en de Amerikaanse jazz-vibrafonist Gary Burton. Het vuurwerk spat van de plaat. In Milonga is coming en Laura's dream gaat het er nog bijzonder lieflijk aan toe, maar in Vibraphonissimo, Nuevo Tango, Operation tango en La muerte del Angel hakt de tango er behoorlijk in: striemend, hoekig, rauw, vaak fugatisch,... Zalven en slaan, dus. Virtuositeit op zich is zelden interessant, maar wat de beide heren respectievelijk uit hun instrumenten persen en kloppen, is ronduit groots. De interactie tussen beiden is dat ook. Bovendien is het virtuositeit ten dienste van. Ten dienste van de muziek in de eerste plaats, maar ook van het spelplezier.'Een stijl uitleggen is niet nodig', vond Piazzolla over zijn Tango Nuevo. 'Je voelt het of je voelt het niet.' Deze magistrale muziek niet voelen, hierdoor niet geraakt worden, het lijkt me onmogelijk.
Giovanni
Geen opmerkingen:
Een reactie posten