Giovanni: 'Nog geen beweging'

De uitgerekende datum voor de geboorte van het kindje ligt inmiddels al achter ons.
Wat meer is, we hebben deze zwangerschap steeds vergeleken met de vorige, toen Rune een weekje te vroeg kwam.
We zijn dus al een tijdje écht aan het ver-wachten.
Het voelt een beetje aan als de laatste dag op vakantie: de koffers zijn gepakt, je mag de hotelkamer niet meer in en tegelijk is het nog uren wachten vooraleer je het vliegtuig op mag. Je loopt dus - eigenlijk - maar wat rond te lummelen en wat aan te modderen.
Zo hebben we gisteren bijvoorbeeld nog eventjes een wandelingetje gemaakt in het Bospark te Lokeren. En we hebben een goude raad uit de zwangerschapsboekjes opgevolgd. In naam van het tweede kindje hebben we een cadeautje voor Rune gekocht (een uitbreiding op zijn Duplo-trein, niet doorvertellen). Rune op zijn beurt heeft een geschenkje voor het te verwachten baby'tje gekocht (een mooie pluchen olifant, dit kan u, gezien de omstandigheden, vooralsnog niet doorvertellen).

Ik ga me een koffietje maken.
Het zal niet de laatste zijn vandaag, vrees ik, :)

Els: 'Laatste loodjes ?'

Vandaag is het bijna woensdag, nog drie dagen te gaan ?
Tijdens het laatste bezoek bij de gynaecoloog kwam de omgeving ter sprake.
‘Is de familie nog niet te zenuwachtig ?’, vroeg de dokter.
Ik bekende. (Een brandweervrouw zou steevast ‘affirmatief !’ geantwoord hebben)
Ouders en schoonouders lopen op de toppen van hun teentjes. Ik vermoed acrobatische hoogstandjes telkens hun telefoon rinkelt.
Maar de nervositeit verraadt zich niet enkel bij de naaste familie. Ga ik bij de bakker of naar de winkel dan spreekt men mij aan.
‘Loopt gij hier nu nog ?’
‘Het wordt tijd dat het gepasseerd is hé !’
‘En weet Rune al dat er een baby komt ? Hoe gaat hij reageren? Zal hij jaloers zijn?’
En ja, Vannie, is – zoals eerder gezegd - ook nerveus. Maar het valt wel mee. Hij kan zich nu nog bezighouden met het werk, met Rune, met de piano, met koken,... In die volgorde.
Ikzelf ben minder zenuwachtig.
Heel gek is dat.
Bij Rune had ik dat ook, het is alsof er een (hormonale ?) nevel van zelfverzekerdheid en rust over je heen komt.
Vreemd !

Els: 'Aftellen'

Nog een paar dagjes tot de bevalling.
Spannend!
In tegenstelling tot bij Rune ben ik nu echt wel laat met de voorbereidingen. Bij Rune stond de wieg al klaar in mijn zevende maand, was mijn koffer al vroeger gepakt, lag de geboortelijst al een poos klaar….
Nu, bij onze tweede kabouter gaat alles veel trager, rustger. De geboortekaartjes werden net voor de feestdagen besteld, de geboortegeschenkjes zijn sinds vorige week klaar.

De zwangerschap is nu weer even wonderlijk, dat wel, en ik geniet er enorm van, maar toch is het anders. Relaxter, hoewel Vannie waarschijnlijk vindt dat ik redelijk druk doe over alles wat er nog moet gebeuren… Zo ben ik nu eenmaal.

Rune die blijft er nog het rustigst bij. Hij weet wel dat er een baby op komst is en dat mama haar buik dik is. Hij heeft beloofd dat ‘baby met zijn speelgoed mag spelen’ en dat ‘hij er lief tegen zal zijn’. Eens de baby er is wil hij helpen met baden, verluieren en eten geven (maar dat zal moeilijk gaan vrees ik).
Rune heeft het momenteel vooral druk met naar school gaan, en met zijn trein spelen en zo.

Ik ben echt wel benieuwd naar onze nieuwe spruit, en naar de reactie van Rune als dat kindje effectief in mijn armen ligt bij de voeding. Zal hij echt niet jaloers zijn, zal hij zich niet achteruitgestoken voelen ?

En zeker niet onbelangrijk, zullen mijn twee mannen het een hele week samen overleven tijdens mijn verblijf in de kraamafdeling ?

Giovanni: 'Rune en de baby'

Hoewel de geboortedatum uitgerekend is op 3 februari, gieren de zenuwen al door papa's benen. De aard van het beestje.
Rune, die gedraagt zich een pak onbezorgder. Zijn hele doen en laten staat in het teken van zijn tweede schoolweek. 'Bij de kindjes spelen, papa !' is het credo dat hij welwillend honderd keer per dag luidkeels laat horen. Dat er ook nog een baby op komst is, is een beetje naar het tweede plan verdrongen. Maar Rune beseft af en toe toch wat er op til is en toont zijn goede wil. 'Rune baby eten geven' en 'Baby pamper' zijn kreten die hij enthousiast slaakt wanneer hij ostentatief de papfles of een luier op mama's buik legt. En ondertussen, zo bewijst de bijgaande foto, steekt Rune graag een handje toe in het huishouden. Want meneer is - naar eigen zeggen - 'al een grote jongen'.

Wie durft hem tegen te spreken ?
Ik alvast niet.

Els: 'Een tipje van de sluier (1)'

Er is de voorbije weken al heel veel gespeculeerd over het geslacht en de mogelijke naam van ons tweede kindje. Verklappen doen we niets, maar onderstaand fragmentje kan bij boekenliefhebbers wel één of ander belletje doen rinkelen.
Te moeilijk ? Nog even wachten op de ontknoping dan.

Wanneer je ouder wordt zal je net als ik merken dat geen enkele vader volmaakt is. Grote mensen zitten ingewikkeld in elkaar, vol kronkels en geheimen. Sommigen hebben wat kronkeliger kronkels en diepere geheimen dan anderen, maar allemaal, ook je eigen ouders, hebben ze wel een paar rare gewoonten ergens achter de hand of achter de mouw, waar je waarschijnlijk steil van achterover zou slaan als je ervan af wist.