Zaterdag ging ik in Belsele naar het 'Terra Nova Collective' luisteren, het ensemble rond klarinettist Vlad Weverbergh. De 'Gran Partita' van Mozart stond op het programma, op authentieke instrumenten. Het derde deel daaruit, het Adagio, is inderdaad het fragment waarin Salieri in de film Amadeus het grandioze talent van Mozart (h)erkent.
"On the page it looked nothing. The beginning simple, almost comic. Just a pulse. Bassoons and basset horns, like a rusty squeezebox. And then suddenly, high above it, an oboe. A single note, hanging there, unwavering. Until a clarinet took over and sweetened it into a phrase of such delight! This was no composition by a performing monkey! This was a music I'd never heard. Filled with such longing, such unfulfillable longing, it had me trembling. It seemed to me that I was hearing the voice of God."
Het is nauwelijks overdreven.
(Hieronder een versie door ensemble Zefiro)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten